Vojnici Azerbejdžana i Armenije koji ponovo ratuju zbog sporne teritorije Nagorno Karabah, međusobno se ubijaju između ostalog i srpskim oružjem, jer je ta država što javno, što tajno prodavala naoružanje i jednoj i drugoj strani, piše Nova.rs.
Dvije bivše sovjetske republike započele su nove oružane sukobe oko oblasti koja je međunarodno priznata kao dio Azerbejdžana, ali je kontrolišu etnički Armeni. Ratno stanje uvedeno je juče u obje zemlje, a u sukobima koji se vode što na zemlji što iz vazduha samo u toku jednog dana ubijene su najmanje 23 osobe.
Neki od njih, bez sumnje, ubijeni su srpskim oružjem, koje država Srbija godinama unazad izvozi u njima prijateljsku zemlju Azerbejdžan, međutim privatnim kanalima, odnosno preko kompanije Slobodana Tešića, ista ratna oprema stigla je nedavno i do ruku armenske vojske.
Ovaj diplomatski peh, ne tako davno, izazvao je pravi međudržavni skandal.
Srpsko oružje u diplomatskom ratu
Nova.rs podjesća da su diplomatski odnosi Srbije i Azerbejdžana poljuljani 19. jula, kada je internet portal Haqqin.az, označen kao blizak vlastima Azerbejdžana, objavio tvrdnje da su minobacači srpske izrade, kao i municija za njih, isporučeni Armeniji preko Gruzije, a potom upotrijebljeni u smrtonosnim sukobima na armensko-azerbejdžanskoj granici, 12. jula.
(VIDEO) Azerbejdžanska vojska puca iz teškog naoružanja na armenske snage
Tada je zamjenik azerbejdžanskog šefa diplomatije Kalaf Kalafov obavijestio o ovome ambasadorku Srbije Danicu Veinović i naglasio da ovaj slučaj “baca sumnju u prijateljske odnose i saradnju dvije zemlje na najvišem nivou”.
Ministar trgovine Rasim Ljajić, čije ministarstvo u Srbiji izdaje krajnju dozvolu za izvoz oružja, izjavio je tada da su ove godine odobrena dva ugovora za izvoz naoružanja u Armeniju, i da je u pitanju bila municija za puške i pištolje, a da je moguće da su minobacači izvezeni još 2015.
Nije mogao da otkrije o kojoj se firmi radi.
Dvostruka igra
Ubrzo je otkriveno da je riječ o kompaniji Slobodana Tešića, čovjeka koji godinama unazad nosi epitet finansijera svih srpskih vlasti, pa i aktuelne. Ovaj “čovjek bez lica” kako su ga često nazivali, jer se nije moglo doći do bilo kakve njegove fotografije, široj javnosti je postao poznat 2003.godine, odnosno u vrijeme čuvene afere Orao, kad je (Zastavino) pješadijsko naoružanje umjesto u Nigeriju koja je, navodno, bila krajnji korisnik, izvezao u Liberiju, koja je bila pod međunarodnim embargom.
https://twitter.com/lextalioner/status/1310569413414920192
O razmjeri te afere govore činjenice da su Ujedinjene nacije tada Tešića stavile na crnu listu, te da je o tom švercu oružja dokumentarni film snimio engleski BBC.
Poslije niza sličnih afera, Tešić se upleo u još jednu i to ovu sa Armenijom i Azerbejdžanom. Dokumenti koji su tada procurjeli u javnost, a koje je objavio NIN, pokazali su da je ugovorom koji je Tešić potpisao sa Ministrastvom odbrane Armenije 2018. godine trebalo da bude isporučeno 142.000 mina različitih kalibara i 10 raketa Grad od 122 milimetra iz fabrike “Krušik”, a ugovoreno je i prevezeno najmanje 100 minobacača za mine kalibra 120 milimetara iz “Prve petoletke”, kao i tri protivavionska topa kalibra 20 milimetara oznake M55A4 iz “Zastava oružja“, piše Nova.rs.
Oružje je otpremljeno sa niškog aerodroma Konstantin Veliki na aerodrom u blizini Jerevana, glavnog grada Armenije, a još 16 letova sa oružjem iz srpskih fabrika je tokom 2019. godine sa niškog i beogradskog aerodroma “Nikola Tesla” otpremano do aerodroma kod Jerevana.
Interesantno je da je ovaj ugovor sa Armenijom sklopljen gotovo u isto vrijeme dok je srpski predsjednik Aleksandar Vučić dobijao počasti u Azerbejdžanu, kada je i potpisan Akcioni plan za strateško parnerstvo i niz biletarnih sporuzuma.
Srbija je tako odigrala dvostruku igru i istovremeno naoružavala obje zemlje.
Naoružavanje nestabilnih područja
Vojno-politički analitičar Vlade Radulović za Nova.rs kaže da nema nikakve sumnje da se u najnovijim sukobima između Azerbejdžana i Armenije, koristi srpsko oružje.
“Poslovanje i održivost rada naše namjenske industrije bazira se prije svega na prodaji naoružanja i vojne opreme kupcima širom svijeta. Nerijetko, oni dolaze iz bezbjednosno nestabilnih područja koja “preko noći” mogu postati mjesto oružanog sukoba, kao što je slučaj sa trenutnom situacijom između Armenije i Azerbejdžana. U proteklim godinama, mi smo realizovali ugovore sa obje strane u pomenutom konfliktu i pri tome mnogo intenzivnija saradnja bila je sa zvaničnim Bakuom, nego sa Jerevanom. Zbog toga nema dileme da će se i naoružanje iz Srbije koristiti u aktuelnoj krizi u rejonu Nagorno-Karabah”, navodi Radulović.
Uvjeren je, međutim, da je za najrazornije okršaje zadužena vojna industrija Rusije, Izraela i Turske.
“U cijeloj priči naša država ima marginalan značaj. Prije svega je mahom riječ o pješadijskom naoružanju i vojnoj opremi, a ne o složenim borbenim sistemima. U pomenutom regionu, glavni prodavci naoružanja i složenih borbenih sistema su Rusija, Izrael i Turska”, ističe Radulović.
Izvor: Nova.rs
Balkantimes.press
Napomena o autorskim pravima: Dozvoljeno preuzimanje sadržaja isključivo uz navođenje linka prema stranici našeg portala sa koje je sadržaj preuzet. Stavovi izraženi u ovom tekstu autorovi su i ne odražavaju nužno uredničku politiku The Balkantimes Press.
Copyright Notice: It is allowed to download the content only by providing a link to the page of our portal from which the content was downloaded. The views expressed in this text are those of the authors and do not necessarily reflect the editorial policies of The Balkantimes Press.