Sve do državnog udara 1. februara, Zapad i ostatak zemalja je plovio zajedno sa lažnim narativom o “krhkoj demokratskoj tranziciji” na čelu sa Aung San Suu Kyi
Maung Zarni – Duboko zabrinjavajući aspekt sve nehumanijeg ponašanja Državnog upravnog veća (SAC), režima puča u Myanmaru prema civilima bez obzira na vjeru, geografsku ili etničku pripadnost, jeste osećaj nedodirljivosti koji imaju u Savetu bezbednosti Ujedinjenih nacija.
Od svih globalnih vladajućih institucija, samo Savet može da preduzme efikasne mere protiv komandanata odgovornih za bezbednosne trupe koje decenijama terorišu nenaoružane, mirne demonstrante na ulicama. Da istaknem očigledno, lideri SAC uživaju zaštitu ne samo jednog, već dva veta, Kine i Ruske Federacije.
Takav osećaj nekažnjivosti prožima i ohrabruje, kako rečima, tako i delima čitav vojni establišment, od najstarijih generala do drugih činova mijanmarske vojske poznate kao Tatmadaw, uključujući i vojne lekare.
“Sasvim je u redu da Tatmadaw ubije milion od ukupno 53 miliona ljudi kako bi ugušio narodnu pobunu i uspostavio red”, prenete su reči koje je pukovnik Aung Kyaw Zaw, doktor specijalista za srce iz Ministarstva odbrane, rekao šokiranom medicinskom osoblju u privatnoj bolnici u Yangonu.
– Ne postoji institucionalno sećanje na afere –
Nije reč o lažnim vijestima ili propagandi protiv režima. Moji prijatelji ljekari, čije užasnute kolege rade sa pukovnikom u toj bolnici, sinoć su mi prepričali ono što su nedavno saznali od izvora.
Doktor Aung Kyam Zaw nije prosečan medicinski radnik. On je oženjen najstarijom kćerkom generala u penziji Kyawa Htina, koji je bivši ministar odbrane i jedan od pet najboljih zamenika preminulog diktatora generala Nea Wina. Vojni doktor radi u privatnoj bolnici Kan Tha Ya u Yangonu, koja je u vlasništvu porodice vođe puča Min Aung Hlaing.
Međutim, javno iskazivanje želje doktora da milion srca prestane da kuca je samo početak.
Dobri doktor nastavio je da priča kako su se generacije vojnih lidera, kao što su generali Saw Maung, Khin Nyunt i Than Shwe, izvukle sa genocidom počinjenim protiv Rohingya, a da ne pominjemo prethodne krvave akcije protiv studentskih i civilnih demonstranata 1988. godine i protesta monaha 2007. godine. Ta imena više nisu ni na radaru međunarodnih kampanja odgovornosti.
Očigledno, ne postoji institucionalno sećanje na afere u Myanmaru u krugovima globalnih kreatora politike, savjetnika ili medija.
Za nas su tri generacije demokrata i etničke zajednice koje je Tatmadaw režim podvrgnuo sistemskoj represiji, talasima terora i vojnom nasilju od puča u martu 1962. godine, kao i međunarodni imunitet tokom i nakon Hladnog rata koji su predugo uživali vojni lideri Myanmara dio kolektivnog sjećanja.
Revolucionalno veće, režim generala Nea Wina, poklalo je nekoliko stotina demonstranata koji su protestovali protiv puča na glavnom Kancelarskom putu u kampusu Univerziteta Rangoon 7. jula 1962. godine, četiri mjeseca nakon “beskrvnog” puča protiv demokratski izabrane vlade premijera U Nua, prije nego što je nastavio sa eksploatacijom istorijske zgrade Studentskog zbora, ključnog uporišta starog anti-britanskog pokreta otpora.
Penzionisani ljekar, sada u srednjim sedamdesetim godinama, rekao mi je kako je vidio da su trupe Tatmadawa pucale na studente demonstrante i posmatrače u kampusu Univerziteta Rangoon, a zatim, vatrogasnim automobilima ispirale mrlje od krvi studenata. Zahvaljujući društvenim mrežama, sada stalno mogu da gledam video klipove, pa čak i prenose uživo na Facebooku, sličnih užasnih scena, samo sa novom generacijom demonstranata širom zemlje.
Samo nekoliko godina nakon masakra generala Nea Wina, predsednik Sjedinjenih Američkih Država Lyndon B. Johnson pozvao ga je u državničku posetu Vašingtonu. Na zahtjev Nea Wina, administracija američkog predsjednika naredila je Federalnom istražnom birou (FBI) da stavi u karantin nekoliko demokrata iz Myanmara koji su u egzilu, kako bi generalova posjeta protekla bez bilo kakvih neprijatnih incidenata.
Tokom Hladnog rata, SAD su, navodno za operacije myanmarske vojske protiv trgovine narkoticima, obezbeđivale stotine miliona dolara, kako u gotovini, tako i u naturi (na primer, helikopteri dvostruke namene i avioni za vazdušni sprej protiv opijuma), dok su Centralna obaveštajna agencija i američke komande i štabovi obučavali stotine vojnih oficira myanmarske vojske, uz pomoć američkih dolara poreskih obveznika.
Izvor:AA